Απαιτούμενες αλλαγές στο Εκπαιδευτικό Σύστημα

Είναι κοινή παραδοχή ,ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αντί να προετοιμάζει τους μαθητές ,ώστε να γίνουν πολίτες με συνείδηση και γνώσεις ,εστιάζει κυρίως στην παροχή εξειδικευμένων γνώσεων ,με σκοπό την επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αποφεύγοντας το μηδενισμό πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές. Κάποιες από αυτές είναι οι εξής:


(1) Αλλαγή της μεθόδου εισαγωγής των τελειόφοιτων της μέσης εκπαίδευσης ,στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οποιοσδήποτε τελειόφοιτος επιτύχει βαθμό άνω του δέκα ( 10 ) θα έχει δικαίωμα εισαγωγής σε οποιοδήποτε ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα αλλά και σε οποιοδήποτε ινστιτούτο επαγγελματικής αποκατάστασης. Για όσους επιλέξουν να μη συνεχίσουν στο λύκειο μετά την υποχρεωτική εννεαετή εκπαίδευση θα υπάρχουν ειδικές επαγγελματικές σχολές

(2) Θέσπιση αριθμητικού ορίου είκοσι (20) μαθητών ανά σχολική τάξη

(3) Η ύλη να αποκτήσει σκοπό την καλλιέργεια των μαθητών και να τους εφοδιάζει περισσότερο με γενικές και λιγότερο εξειδικευμένες γνώσεις. Να προάγεται ο εποικοδομητικός διάλογος στην τάξη και να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση του. Να είναι σκοπός του εκπαιδευτικού συστήματος η καλλιέργεια συνειδητοποιημένων πολιτών. Μαθήματα όπως η αστρονομία ή η φιλοσοφία , τα οποία αναφέρονται σε επιστήμες οι οποίες έχουν την βάση τους στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι αδιανόητο να είναι επιλογής και κατεύθυνσης αντίστοιχα.

(4) Η εκπαίδευση των καθηγητών και δασκάλων να περιλαμβάνει γνώσεις ψυχολογίας και να εξετάζει την ικανότητα τους να μιλούν σε πλήθη ,να διατηρούν την τάξη και να μην γίνονται βαρετοί. Ο δάσκαλος/καθηγητής οφείλει να σέβεται τις απόψεις των μαθητών ,να είναι ικανός για διάλογο ,να μπορεί να διατηρεί την τάξη χωρίς να καταφεύγει σε φωνές ή απειλές. Είναι αυτονόητο ότι μέσω σεμιναρίων η εκπαίδευση των δασκάλων/καθηγητών θα συνεχίζεται για όσο καιρό αυτοί διατελούν το λειτούργημα τους. Ίσως η ίδρυση σώματος με αυτοσκοπό τον έλεγχο των εγκαταστάσεων ,του προσωπικού και της εύρυθμης λειτουργίας γενικότερα των σχολείων να είναι απαραίτητη.

(5) Να ζητείτε από τους μαθητές στο μάθημα της έκθεσης να γράφουν την προσωπική τους άποψη ,τεκμηριώνοντας την κατάλληλα. Να βαθμολογείται μόνο η ικανότητα του μαθητή να εκφράζεται ορθά ,να έχει συνοχή το κείμενο του και να υποστηρίζει με επιχειρήματα τις απόψεις του. Να γίνεται διάλογος μέσα στην τάξη αναφορικά με το εκάστοτε θέμα και να δίνονται στους μαθητές σχετικά κείμενα χωρίς όμως να γίνεται προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου.

(6) Να διαχωριστεί η ανάλυση λογοτεχνικών κειμένων από τη λογοτεχνία. Οι μαθητές να αξιολογούνται μόνο για την ικανότητα τους να αναλύσουν τη μορφή και το περιεχόμενο ενός λογοτεχνικού κείμενο. Για το μάθημα της λογοτεχνίας ,όπου οι μαθητές θα έρχονται σε επαφή με λογοτεχνικά κείμενα και θα εκφράζουν την δημιουργικότητα τους μέσω της παραγωγής λόγου ,να μην υπάρχει αξιολόγηση.

(7) Να δοθεί έμφαση στη φυσική κατάσταση με την ύπαρξη διαιτολόγου και κατάλληλων εγκαταστάσεων. Απαραίτητη είναι επίσης η ύπαρξη ψυχολόγου.

(8) Να διδάσκονται μαθήματα ,τα οποία θα προωθούν τη δημιουργικότητα των μαθητών από καθηγητές κατάλληλα εκπαιδευμένους ( βλ.5) αλλά και με ειδικές γνώσεις στο εκάστοτε αντικείμενο ( μουσική ,ζωγραφική ) Το μάθημα της μουσικής λόγου χάρη ,οφείλει να πάψει να είναι μία αναφορά στην κλασσική μουσική και να αναφέρεται σε κάθε μουσικό είδος προσφέροντας πολύπλευρη γνώση στους μαθητές.

Προϋπόθεση απαραίτητη για την εφαρμογή των προτάσεων (2) έως (8) είναι η εφαρμογή της (1)

Γιατί λοιπόν είναι απαραίτητο να καθιερωθεί ως βαθμός εισαγωγής για οποιαδήποτε σχολή το δέκα;

Υπάρχει μία τεράστια ανισότητα. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα καταφεύγουν σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια και προφανώς έχουν περισσότερες ευκαιρίες/δυνατότητες από τους μη έχοντες. Επίσης δύνανται να φοιτούν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. ( όπου μία μέτρια επίδοση στις πανελλήνιες δεν αποτελεί τροχοπέδη )
Ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια.
Απαξιώνεται ο ρόλος του σχολείου.
Οι μαθητές σπαταλούν χιλιάδες ώρες στην προσπάθεια τους να μάθουν τέλεια την ύλη τον εξετάσεων.
Η τρίτη λυκείου είναι μία ουσιαστικά χαμένη χρονιά για τους μαθητές.
Το τωρινό εκπαιδευτικό σύστημα “σκοτώνει” τις πνευματικές ικανότητες των μαθητών. Δεν φροντίζει να καλλιεργηθούν είναι η πιο επιεικής διαπίστωση.

Πώς θα γίνεται η εισαγωγή στα πανεπιστήμια;

Καταρχάς ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός θα διδάσκεται από την
πρώτη τάξη του γυμνασίου ,ώστε οι μαθητές να συνειδητοποιήσουν τις κλίσεις τους ,τις ικανότητες τους ,τις δυσκολίες στην αγορά εργασίες.
Δικαίωμα εισαγωγής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και στα ΤΕΙ
θα έχουν οι μαθητές οι οποίοι θα έχουν επιτυγχάνουν στις πανελλήνιες εξετάσεις βαθμό ανώτερο του δέκα (10). Φυσικά η δυσκολία των εξετάσεων θα πρέπει να είναι τέτοια ,ώστε το δέκα ( 10 ) να διασφαλίζει την αξιοπρεπή παρουσία όσων μαθητών το πέτυχαν.
Τον πρώτο χρόνο της εισαγωγής τους θα απορρίπτονται ή θα γίνονται δεκτοί ανάλογα με τα μαθήματα τα οποία περνάνε στο πανεπιστήμιο.
Αν παρατηρηθεί υπερπληρότητα στα αστικά κέντρα οι μαθητές με το μικρότερο μέσο όρο στα μαθήματα που πέρασαν στα 2 πρώτα εξάμηνα θα κληθούν να μετακομίσουν σε κάποια αντίστοιχη σχολή της περιφέρειας. ( Είναι σαφές ,ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν φοιτητικές εστίες αν αυτές δεν υπάρχουν ,ώστε να μην αντιμετωπίζουν πρόβλημα οι οικονομικά ασθενέστεροι φοιτητές )

Και αν όλοι δηλώσουν μία μόνο σχολή;

Στη δεύτερη τάξη του λυκείου θα βολιδοσκοπούνται οι προθέσεις των μαθητών ,ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα ,αν κριθεί απαραίτητο τα πανεπιστήμια. Αν όλοι οι μαθητές δηλώσουν την πρόθεση τους να εισαχθούν σε μία συγκεκριμένη σχολή ,τότε το σύστημα απλούστατα απέτυχε. Απέτυχε να προετοιμάσει συνειδητοποιημένα παιδιά ,που θα ακολουθούν τις επιθυμίες τους ,γνωρίζοντας παράλληλα τις δυνατότητες τους καθώς και τις ενδεχόμενες δυσκολίες ,τις οποίες θα συναντήσουν.
Λύσεις πάντως προφανώς υπάρχουν. Θα ενημερωθούν οι μαθητές για τον κίνδυνο τις ανεργίας ,θα κλιθούν να συμπληρώσουν ξανά τα μηχανογραφικά τους και αν και πάλι δε βρεθεί λύση θα καταφύγουμε σε λύσεις ανάγκης. Το παραπάνω σενάριο όμως είναι τουλάχιστον υπερβολικό.

Είναι σαφές ότι όσοι μπαίνουν σε ένα πανεπιστήμιο με μεγάλες απαιτήσεις ,χωρίς τις σωστές βάσεις πιθανότατα θα αποτυγχάνουν και πως όσοι διάβαζαν και το έκαναν για τον εαυτό τους δε θα χάσουν τα κίνητρα τους.
Χειρότερο ακόμα από το να μείνει η κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα ως έχει, είναι να επιχειρηθούν μεταρρυθμίσεις χωρίς πρώτα να διασφαλιστούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις.


Ελπίζω η γενιά μου ,ότι άσχημο συναντά να το αλλάζει ή έστω να προσπαθεί ,και κυρίως να απαιτεί αυτό που δικαιωματικά της ανήκει ,ένα καλύτερο μέλλον.

Στηρίξτε μας ,αν φυσικά συμφωνείτε ,υπογράφοντας εδώ (http://www.petitiononline.com/Besprjct/petition.html)

Σωτήρης
Πάρης
Κωνσταντίνος
e-mail επικοινωνίας besproject@windowslive.com